ایمپلنت دندان یکی از درمان‌های حوزه دندانپزشکی است که به جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته با دندان‌های مصنوعی کمک می‌کند. این روش درمانی که از دهه 1960 توسط پروفسور پِر اینگوار برانمارک (Per-Ingvar Brånemark) معرفی شد، بر اصول اوسئواینتگریشن (پیوستگی استخوان با ایمپلنت) استوار است. ایمپلنت‌ها معمولاً از تیتانیوم یا آلیاژهای آن ساخته می‌شوند که با شرایط بدن سازگار هستند و اجازه می‌دهند تا استخوان به سطح ایمپلنت پیوند بخورد و پایداری لازم را فراهم کند. مواد مورد استفاده در ایمپلنت‌ها مانند تیتانیوم و سرامیک، به‌دلیل مقاومت در برابر خوردگی و توانایی پیوستگی با استخوان از محبوبیت بالایی برخوردارند. در کلینیک دندانپزشکی دنیز نیلی، کاشت ایمپلنت دندان توسط دندانپزشکان باتجربه انجام می‌شود تا تجربه داشتن دندان‌های جدید و سالم، یک تجربه خوشایند و عالی باشد.
ایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت دندان یک ساختار مصنوعی است که برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته استفاده می‌شود. این فرایند شامل کاشت یک پایه تیتانیومی در استخوان فک است که به‌عنوان ریشه مصنوعی عمل می‌کند و روی آن، تاج دندان مصنوعی قرار می‌گیرد.
فرایند کاشت ایمپلنت دندان شامل چند مرحله است: ابتدا پایه ایمپلنت در استخوان فک قرار داده می‌شود و پس‌از مدتی که استخوان به ایمپلنت پیوند می‌خورد (فرایندی به نام اوسئواینتگریشن)، تاج دندان مصنوعی روی آن نصب می‌شود. این پایه‌ها معمولاً از تیتانیوم ساخته می‌شوند؛ زیرا این فلز به‌خوبی با بدن سازگار است و اجازه می‌دهد که استخوان به آن متصل شود.
استفاده از ایمپلنت‌ها به حفظ ساختار استخوان فک کمک می‌کند و از تحلیل استخوان که معمولاً پس‌از ازدست‌دادن دندان رخ می‌دهد، جلوگیری خواهد کرد. تحقیقات نشان می‌دهد که نرخ موفقیت ایمپلنت‌های دندانی بسیار بالا است و این روش یک گزینه پیش‌بینی‌پذیر و قابل‌اعتماد برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته به شمار می‌آید. ایمپلنت‌ها می‌توانند به‌صورت تک‌دندان، پل‌های دندانی یا حتی پروتزهای کامل دهانی استفاده شوند.
اجزای ایمپلنت دندان
اجزای ایمپلنت دندان به‌طورکلی شامل سه بخش اصلی است:
- پایه ایمپلنت؛
- اباتمنت؛
- روکش پروتز ایمپلنت.
هر یک از این اجزا نقش خاصی در فرایند کاشت ایمپلنت و بازسازی دندان ایفا می‌کنند:
پایه ایمپلنت (Implant Fixture)
پایه ایمپلنت که به آن فیکسچر نیز گفته می‌شود، بخش اصلی و ابتدایی ایمپلنت است که به‌طور مستقیم در استخوان فک کاشته می‌شود. این بخش معمولاً از تیتانیوم یا آلیاژهای آن ساخته می‌شود که با بدن سازگار هستند و قابلیت اتصال به استخوان (اوسئواینتگریشن) را دارند. این اتصال محکم و پایدار است و به‌عنوان ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند.
اباتمنت (Abutment)
اباتمنت قطعه‌ای است که پس‌از استقرار کامل پایه ایمپلنت و پایان فرایند اوسئواینتگریشن بر روی پایه نصب می‌شود. این بخش به‌عنوان رابط بین پایه ایمپلنت و تاج پروتزی عمل می‌کند و به‌گونه‌ای طراحی شده است که بتواند تاج دندان را به‌صورت محکم نگه دارد. اباتمنت‌ها معمولاً از تیتانیوم، زیرکونیا یا مواد دیگر ساخته می‌شوند و بسته به موقعیت دندان و شکل ظاهری، متنوع هستند.
روکش پروتز ایمپلنت (Prosthetic Crown)
تاج پروتزی بخش قابل‌مشاهده ایمپلنت است که ظاهر دندان طبیعی را تقلید می‌کند. این بخش روی اباتمنت نصب می‌شود و از مواد مختلفی مانند سرامیک، زیرکونیا یا پورسلین ساخته خواهد شد. تاج پروتزی نقش مهمی در عملکرد جویدن و بهبود ظاهر لبخند بیمار دارد.
مزایا و معایب ایمپلنت
ایمپلنت مانند هر روش دیگری، مزایا و معایبی دارد. در ادامه مزایا و معایب ایمپلنت را به‌طور کامل بررسی می‌کنیم.
مزایای ایمپلنت
مزایای ایمپلنت دندان به شرح زیر است:
- پایداری و دوام طولانی‌مدت: ایمپلنت‌ها معمولاً از تیتانیوم یا زیرکونیا ساخته می‌شوند که با استخوان فک پیوند می‌خورند. این پیوند که اوسئواینتگریشن نام دارد، باعث می‌شود ایمپلنت‌ها بسیار پایدار و مقاوم باشند و به‌طور معمول تا پایان عمر بیمار دوام بیاورند.
- حفظ ساختار استخوان فک: یکی از مشکلات اصلی ازدست‌دادن دندان، تحلیل استخوان فک است که به‌مرور زمان رخ می‌دهد. ایمپلنت‌ها با تحریک استخوان فک به حفظ حجم و تراکم استخوان کمک می‌کنند.
- بهبود عملکرد جویدن و صحبت‌کردن: ایمپلنت‌ها به‌دلیل پایداری بالا و شباهت زیاد به دندان‌های طبیعی، عملکرد جویدن و صحبت‌کردن را بهبود می‌بخشند.
- زیبایی و ظاهر طبیعی: تاج‌های دندانی که بر روی ایمپلنت‌ها نصب می‌شوند به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که با دندان‌های طبیعی بیمار هماهنگ باشند.
- مراقبت و نگهداری آسان: برخلاف پروتزهای متحرک، ایمپلنت‌ها به‌صورت دائمی در دهان قرار می‌گیرند و نیاز به نگهداری خاصی ندارند.
معایب و عوارض ایمپلنت
معایب و عوارض ایمپلنت دندان به شرح زیر است:
- نیاز به جراحی: یکی از معایب اصلی ایمپلنت دندان، نیاز به انجام جراحی برای کاشت پایه ایمپلنت در استخوان فک است. هر جراحی با خطراتی مانند عفونت، خون‌ریزی و آسیب به بافت‌های اطراف همراه است.
- هزینه بالا: هزینه ایمپلنت نسبت به سایر روش‌های جایگزینی دندان‌ها مانند پروتزهای متحرک یا پل‌زدن دندان بسیار بیشتر است. این هزینه شامل هزینه جراحی، مواد استفاده‌شده و تاج دندانی می‌شود که ممکن است برای بسیاری از افراد مقرون‌به‌صرفه نباشد.
- زمان‌بر بودن: فرایند کاشت ایمپلنت و بهبودی پس‌از آن، زمان‌بر است. پس‌از کاشت پایه ایمپلنت، معمولاً چندین ماه زمان نیاز است تا استخوان فک به ایمپلنت پیوند بخورد (فرایند اوسئواینتگریشن). پس‌از آن، تاج دندانی روی ایمپلنت نصب می‌شود.
- خطر شکست دندان و نیاز به تعویض: هرچند ایمپلنت‌ها به‌عنوان راه‌حلی دائمی شناخته می‌شوند؛ اما در برخی موارد ممکن است شکست بخورند و نیاز به تعویض داشته باشند. عواملی مانند عفونت، عدم پیوند مناسب استخوان یا فشار زیاد بر ایمپلنت منجر به شکسته‌شدن آن می‌شود.
- پیچیدگی‌های درمان: در برخی موارد، نصب ایمپلنت‌های دندانی به‌دلیل پیچیدگی‌های درمان مانند عدم وجود استخوان کافی یا نیاز به پیوند استخوان، ممکن است دشوار باشد.
ایمپلنت دندان چگونه انجام می‌شود؟
فرایند ایمپلنت دندان به‌طورکلی شامل چند مرحله و به‌شرح زیر است:
- ارزیابی شرایط دندان: ابتدا دندانپزشک یا جراح دهان یک ارزیابی کامل از وضعیت دهان و دندان‌های بیمار انجام می‌دهد. این ارزیابی شامل عکس‌برداری با اشعه ایکس و گاهی اسکن‌های سه‌بعدی از فک بوده تا مقدار و کیفیت استخوان موجود در ناحیه‌ای که ایمپلنت قرار است نصب شود، بررسی شود. برنامه‌ریزی دقیق به کمک این تصاویر انجام می‌شود تا مکان و زاویه دقیق ایمپلنت مشخص شود.
- آماده‌سازی محل ایمپلنت: در برخی موارد، اگر استخوان کافی در ناحیه ایمپلنت موجود نباشد، ممکن است پیش‌از کاشت ایمپلنت، پیوند استخوان یا تقویت استخوان انجام شود.
- کاشت پایه ایمپلنت: در این مرحله، پایه ایمپلنت که معمولاً از تیتانیوم ساخته شده است به وسیله جراحی در استخوان فک قرار داده می‌شود. فرایند جراحی شامل ایجاد یک برش در لثه برای دسترسی به استخوان و ایجاد یک حفره در استخوان برای جایگذاری پایه ایمپلنت است. پس‌از کاشت پایه، لثه دوباره به جای خود بازگردانده و بخیه زده می‌شود.
- فرایند بهبودی و پیوند استخوان: پس‌از کاشت پایه ایمپلنت، یک دوره بهبودی که معمولاً چندین ماه طول می‌کشد، آغاز می‌شود. در این دوره، استخوان به‌آرامی به ایمپلنت پیوند می‌خورد تا یک پایه محکم و پایدار ایجاد شود.
- نصب اباتمنت: پس‌از اطمینان از پیوند موفق استخوان به ایمپلنت، مرحله نصب اباتمنت انجام می‌شود. اباتمنت قطعه کوچکی است که روی پایه ایمپلنت قرار می‌گیرد و به‌عنوان پایه‌ای برای تاج دندان عمل می‌کند. در این مرحله، ممکن است نیاز به ایجاد یک برش کوچک در لثه برای دسترسی به پایه ایمپلنت و نصب اباتمنت باشد.
- ساخت و نصب تاج دندان: پس‌از نصب اباتمنت، قالب‌گیری از دندان‌ها برای ساخت تاج دندانی انجام می‌شود. تاج دندان معمولاً از سرامیک یا مواد مشابه ساخته می‌شود تا با دندان‌های طبیعی هماهنگ باشد. پس‌از آماده‌شدن تاج، آن را بر روی اباتمنت نصب می‌کنند.
چه کسانی می‌توانند ایمپلنت کنند؟
این افراد می‌توانند ایمپلنت دندان انجام دهند:
- افرادی که از سلامت عمومی خوبی برخوردارند تا بتوانند عمل جراحی ایمپلنت را تحمل کنند.
- افرادی که استخوان کافی در فک خود دارند. کیفیت و حجم استخوان فک نقش مهمی در موفقیت ایمپلنت دارد.
- افرادی که دچار بیماری‌های مربوط به لثه، عفونت‌ها و خرابی دندان نیستند.
- افرادی که دخانیات مصرف نمی‌کنند. مصرف دخانیات می‌تواند تأثیر منفی بر فرایند بهبودی و پیوند استخوان داشته باشد. افرادی که سیگار می‌کشند، باید پیش‌از انجام جراحی ایمپلنت مصرف سیگار را متوقف کنند یا کاهش دهند.
سن مناسب برای انجام ایمپلنت دندان چه سنی است؟
سن مناسب برای انجام ایمپلنت زمانی است که فرد به بلوغ رسیده باشد که معمولاً حدود سن 18 تا 20 سالگی خواهد بود. سالمندان نیز کاندیدای مناسبی برای ایمپلنت دندان هستند به‌شرطی‌که سلامت عمومی و دهان و دندان آن‌ها مناسب و استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت‌ها داشته باشند.
چه کسانی نباید ایمپلنت کنند و چه مواردی برای ایمپلنت مضر است؟
این افراد نمی‌توانند ایمپلنت دندان انجام دهند:
- افرادی که بیماری‌های مزمن مانند دیابت کنترلنشده، بیماری‌های قلبی شدید یا بیماری‌های سیستم ایمنی دارند.
- بیمارانی که داروهای ضدانعقاد خون یا داروهای مرتبط با پوکی استخوان (مانند بیس‌فسفونات‌ها) مصرف می‌کنند.
- افرادی که دچار بیماری‌های پیشرفته لثه (پریودنتیت) هستند.
- افرادی که استخوان کافی در فک خود ندارند.
- افرادی که بالغ هستند. ایمپلنت‌ها معمولاً برای افراد بالغ مناسب است؛ زیرا فک آن‌ها به‌طور کامل رشد کرده است.
- افرادی که سیگار می‌کشند یا مصرف دخانیات دارند.
- بیمارانی که قادر به حفظ بهداشت مناسب دهان و دندان نیستند.
آیا ایمپلنت دندان دائمی است؟
ایمپلنت دندان یک روش دائمی درمانی است. بااین‌حال، عوامل متعددی بر دوام و طول عمر ایمپلنت‌ها تأثیر می‌گذارند. ایمپلنت‌ها به‌دلیل استفاده از مواد مقاوم مانند تیتانیوم که با بدن سازگاری خوبی دارند، به‌طور معمول برای طولانی‌مدت در دهان باقی می‌مانند.
در بسیاری از موارد، با مراقبت و نگهداری مناسب، ایمپلنت‌ها می‌توانند تا پایان عمر بیمار دوام بیاورند. تحقیقات نشان داده‌اند که نرخ بقاء ایمپلنت‌های دندانی بسیار بالا است و در بازه‌های زمانی 5 تا 10 ساله، میزان موفقیت آن‌ها بیش‌از 90 درصد است.
ایا امکان دارد همه دندان‌ها را ایمپلنت کرد؟
امکان ایمپلنت تمام دندان‌ها وجود دارد و این روش به‌عنوان یک گزینه درمانی برای افرادی که تمام یا بیشتر دندان‌های خود را ازدست داده‌اند، بسیار مؤثر است. این روش شامل کاشت چندین ایمپلنت در فک بالا و پایین است که به‌عنوان پایه‌ای برای پروتزهای ثابت عمل می‌کنند.
در این روش، تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز بستگی به شرایط فک و تعداد دندان‌های ازدست‌رفته دارد؛ اما به‌طور معمول بین 4 تا 8 ایمپلنت در هر فک کاشته می‌شود. پس‌از کاشت ایمپلنت‌ها، دوره‌ای برای بهبودی و پیوند استخوان (اوسئواینتگریشن) درنظر گرفته می‌شود که معمولاً چندین ماه طول می‌کشد.
پس‌از پیوند کامل استخوان به ایمپلنت‌ها، پروتزهای ثابت که به‌صورت تاج‌های دندانی یا پل‌های دندانی طراحی شده‌اند، روی ایمپلنت‌ها نصب می‌شوند. این پروتزها از مواد مقاوم و با ظاهری طبیعی ساخته می‌شوند.
ایمپلنت دندان چند سال دوام دارد؟
ایمپلنت‌ها به‌طورکلی به‌عنوان یک راه‌حل دائمی برای جایگزین‌کردن دندان‌های ازدست‌رفته درنظر گرفته می‌شوند. بااین‌حال، طول عمر آن‌ها بستگی به چندین عامل دارد.
به‌طور معمول، ایمپلنت دندان با مراقبت مناسب بین 15 تا 25 سال و حتی بیشتر دوام می‌آورند. با مراقبت‌های منظم و حفظ بهداشت دهان و دندان، بسیاری از ایمپلنت‌ها می‌توانند تا پایان عمر بیمار دوام بیاورند.
آیا ایمپلنت دندان درد دارد؟
کاشت ایمپلنت دندان معمولاً با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام می‌شود که به‌طور مؤثری درد را حین عمل جراحی کاهش می‌دهد. در برخی موارد، ممکن است از بیهوشی عمومی یا آرام‌بخش نیز استفاده شود تا بیمار در طول عمل راحت‌تر باشد؛ درنتیجه، بیماران در طول فرایند کاشت ایمپلنت احساس درد نمی‌کنند.
پس‌از عمل جراحی، معمولاً کمی درد و ناراحتی طبیعی است که ممکن است چند روز طول بکشد. این درد مشابه با دردی است که پس‌از کشیدن دندان احساس می‌شود و می‌تواند با تورم، کبودی و حساسیت در ناحیه جراحی همراه باشد. برای کنترل درد و تورم، پزشک ممکن است داروهای مسکن و ضد التهاب تجویز و استفاده از کمپرس سرد را توصیه کند.
درد معمولاً در عرض ۳ تا ۵ روز کاهش پیدا می‌کند و بیشتر بیماران تنها نیاز به مصرف داروهای مسکن برای یک یا دو روز دارند. بااین‌حال، اگر درد بیش‌از دو هفته ادامه یابد، باید به دندانپزشک مراجعه کنید؛ زیرا این ممکن است نشانه‌ای از عفونت یا مشکلات دیگر باشد.
مراقبت‌های پس‌از ایمپلنت چیست؟
مراقبت‌های پس‌از ایمپلنت دندان به‌منظور بهبود سریع‌تر و کاهش خطر عفونت یا مشکلات دیگر بسیار مهم هستند و شامل موارد زیر می‌شوند:
- استفاده از داروهای مسکن تجویزشده یا داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن برای کاهش درد؛
- استفاده از کمپرس یخ به‌مدت 20 دقیقه در هر ساعت برای کاهش تورم در 24 ساعت اول؛
- پس‌از 24 ساعت، استفاده از کمپرس گرم و مرطوب به‌جای یخ برای مدیریت تورم؛
- مسواک‌زدن ملایم با استفاده از مسواک نرم، دور از ناحیه جراحی؛
- شست‌وشو با آب‌نمک گرم (نصف قاشق چای‌خوری نمک در یک فنجان آب گرم) چند بار در روز برای کمک به بهبود و کاهش درد؛
- نوشیدن مایعات فراوان برای حفظ هیدراتاسیون بدن؛
- عدم مصرف نوشیدنی‌های گرم و استفاده از نی برای نوشیدن به‌مدت حداقل 24 ساعت؛
- خودداری از کشیدن سیگار و مصرف الکل برای حداقل سه روز پس‌از جراحی؛
- محدودکردن فعالیت‌های بدنی سنگین و استراحت کافی برای کمک به بهبود؛
- مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده توسط پزشک برای پیشگیری از عفونت؛
- توجه به علائم عفونت مانند درد شدید، تورم زیاد یا ترشح غیرطبیعی و اطلاع‌رسانی به دندانپزشک در صورت بروز این علائم.
شرایط ایمپلنت دندان
شرایط ایمپلنت دندان برای موفقیت این روش درمانی شامل چندین عامل مهم است که باید در نظر گرفته شوند:
- بیماران باید از سلامت عمومی خوبی برخوردار باشند. بیماری‌های مزمن مانند دیابت کنترلنشده، بیماری‌های قلبی شدید و بیماری‌های سیستم ایمنی می‌توانند خطرات مرتبط با جراحی را افزایش دهند.
- لثه‌ها و استخوان فک باید سالم باشند.
- سیگارکشیدن می‌تواند فرایند بهبودی را کند کند و خطر عفونت و شکست ایمپلنت را افزایش دهد. بیماران باید حداقل تا ۳ روز پس‌از جراحی از سیگارکشیدن اجتناب کنند.
- بیماران باید به رعایت بهداشت دهان و دندان پایبند باشند و از تجمع پلاک و التهاب لثه‌ها جلوگیری کنند.
ورم پس‌از ایمپلنت چند روز طول می‌کشد؟
تورم پس‌از جراحی ایمپلنت دندان معمولاً طی 48 تا 72 ساعت پس‌از عمل به اوج خود می‌رسد و سپس به‌تدریج کاهش می‌یابد. بیشتر افراد طی یک هفته شاهد کاهش قابل‌توجه تورم هستند؛ اما در برخی موارد ممکن است تورم تا دو هفته ادامه یابد.
برای کاهش تورم و کمک به بهبود سریع‌تر، می‌توانید از یخ‌درمانی استفاده کنید. استفاده از کمپرس سرد به‌مدت 15 تا 20 دقیقه در هر ساعت در اولین 24 تا 48 ساعت پس‌از جراحی می‌تواند به کاهش تورم کمک کند. همچنین، حفظ سر در موقعیت بالا هنگام استراحت و مصرف مایعات فراوان نیز مؤثر است.
پیوند استخوان در ایمپلنت دندان
پیوند استخوان در ایمپلنت دندان به‌عنوان یک روش مؤثر برای بازسازی و تقویت استخوان فک استفاده می‌شود به‌خصوص زمانی که استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت وجود ندارد. این فرایند شامل استفاده از مواد پیوندی مختلف برای افزایش حجم و تراکم استخوان در ناحیه موردنظر است. دلایل نیاز به پیوند استخوان به‌شرح زیر است:
- تحلیل استخوان پس‌از ازدست‌دادن دندان؛
- بیماری‌های لثه؛
- آسیب‌ها.
پیوند استخوان به‌شکل مؤثری شرایط لازم برای کاشت ایمپلنت را فراهم کند و میزان موفقیت درمان را افزایش دهد.
برای افزایش عمر ایمپلنت دندان چه باید کرد؟
برای افزایش عمر ایمپلنت دندان، رعایت چندین نکته مهم ضروری است:
- رعایت بهداشت دهان و دندان با مسواک‌زدن و استفاده از نخ‌دندان؛
- پرهیز از مصرف دخانیات؛
- مراجعه منظم به دندانپزشک و انجام معاینات دوره‌ای؛
- عدم انجام دندان‌قروچه و جویدن اشیای سخت؛
- رژیم غذایی مناسب و مصرف مواد غذایی سالم؛
- مدیریت بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت و بیماری‌های قلبی.
آیا امکان انجام ایمپلنت با بیمه وجود دارد؟
امکان انجام ایمپلنت دندان با بیمه بستگی به نوع بیمه و پوشش‌های آن دارد. برخی از بیمه‌های دندانپزشکی، پوشش محدودی برای ایمپلنت‌های دندانی ارائه می‌دهند؛ اما به‌طورکلی، پوشش بیمه معمولاً شامل بخش‌هایی از هزینه‌های ایمپلنت می‌شود و تمام هزینه‌ها را پوشش نمی‌دهند.
علاوه‌براین، بیمه‌ها ممکن است دوره‌های انتظار داشته باشند؛ به این معنی که بیمه‌گذار باید مدتی منتظر بماند تا بتواند از پوشش ایمپلنت استفاده کند.
ایمپلنت فوری چیست؟
ایمپلنت فوری، فرایندی است که در آن ایمپلنت دندان در همان جلسه‌ای که دندان استخراج می‌شود، در حفره دندانی قرار داده می‌شود. این روش دارای مزایای متعددی مانند حفظ استخوان فک و کاهش زمان کلی درمان است.
در روش ایمپلنت فوری، پس‌از کشیدن دندان و تمیزکردن و ضدعفونی‌کردن حفره دندانی، ایمپلنت به‌طور مستقیم در استخوان فک قرار داده می‌شود. این روش به‌دلیل کاهش تعداد جراحی‌ها و زمان بهبودی مورد استقبال قرار گرفته است. بااین‌حال، موفقیت این روش بستگی به شرایط استخوان فک، عدم وجود عفونت و مهارت جراح دارد. این روش معمولاً در نواحی با تراکم استخوان بالا انجام می‌شود.
عکس CBCT برای ایمپلنت چیست؟
عکس CBCT (Cone Beam Computed Tomography) برای ایمپلنت دندان یک تکنیک تصویربرداری سه‌بعدی است که به دندانپزشکان امکان می‌دهد ساختار دقیق استخوان فک و موقعیت دقیق دندان‌ها را با جزئیات بالا مشاهده کنند. استفاده از CBCT به دندانپزشکان اجازه می‌دهد تا موارد زیر را به دقت ارزیابی کنند:
- میزان و کیفیت استخوان موجود؛
- موقعیت دقیق آناتومیکی ساختارهای حساس؛
- ارزیابی نقص‌های استخوانی.
فرایند قالب‌گیری برای ساخت روکش ایمپلنت چگونه است؟
برای قالب‌گیری ساخت روکش ایمپلنت از تکنیک‌های مختلفی مانند قالب‌گیری باز (Open Tray) یا قالب‌گیری بسته (Closed Tray) استفاده می‌شود. در روش قالب‌گیری باز، یک سینی قالب‌گیری با یک سوراخ بر روی آن قرار داده می‌شود تا امکان دسترسی به پیچ اباتمنت فراهم باشد. در این روش مواد قالب‌گیری مانند پلی‌اتر یا سیلیکون افزایشی (PVS) به کار می‌روند تا قالب دقیقی از محل ایمپلنت و بافت‌های اطراف تهیه شود.
پس‌از سفت‌شدن مواد قالب‌گیری، سینی به دقت از دهان بیمار خارج می‌شود. سپس، آنالوگ ایمپلنت به اباتمنت قالب‌گیری متصل می‌شود تا بتواند موقعیت ایمپلنت را در مدل‌های گچی یا دیجیتال بازسازی کند.
وصل‌کردن روکش به پایه ایمپلنت چگونه انجام می‌شود؟
فرایند وصل‌کردن روکش به پایه ایمپلنت به دو روش اصلی انجام می‌شود:
- استفاده از پیچ؛
- استفاده از سمان دندانی.
روش پیچ‌دار (Screw-Retained Crowns)
در این روش، روکش با استفاده از یک پیچ کوچک به اباتمنت (قطعه رابط بین ایمپلنت و روکش) متصل می‌شود. این روش امکان تعمیر و تعویض روکش را به‌سادگی فراهم می‌کند.
یکی از مزایای این روش، سهولت دسترسی برای تعمیرات است به‌ویژه زمانی که روکش نیاز به تنظیم یا تعویض دارد. این روش بیشتر برای دندان‌های پشتی مناسب است؛ زیرا سوراخ پیچ ممکن است در دندان‌های جلویی از نظر زیبایی مشکل‌ساز باشد.
روش سمانی (Cemented Crowns)
در این روش، روکش با استفاده از سیمان دندانی به اباتمنت چسبانده می‌شود. این روش از نظر ظاهری مزیت دارد؛ زیرا هیچ سوراخی روی روکش قابل‌مشاهده نیست.
سیمانی‌کردن روکش به‌دلیل ظاهر بهتر، معمولاً برای دندان‌های جلویی استفاده می‌شود. این روش نیاز به دقت بیشتری در هنگام نصب دارد و در صورت نیاز به تعویض روکش، فرایند پیچیده‌تری نسبت به روش پیچ‌دار خواهد داشت.
جراحی لیفت سینوس چیست و در کاشت ایمپلنت چه تأثیری دارد؟
جراحی لیفت سینوس برای افزایش حجم استخوان در ناحیه فک بالا به‌خصوص در قسمت‌های عقب دهان، انجام می‌شود تا فضای کافی برای کاشت ایمپلنت‌های دندانی فراهم شود. این روش به‌خصوص زمانی اهمیت پیدا می‌کند که استخوان فک بالا به‌دلیل تحلیل یا ضخامت ناکافی برای پشتیبانی از ایمپلنت‌ها مناسب نباشد.
در این جراحی، غشای سینوس بالایی به‌آرامی بالا می‌رود و فضای خالی ایجادشده با مواد پیوندی استخوان پر می‌شود. این مواد شامل استخوان خود بیمار، استخوان‌های اهداشده یا مواد مصنوعی هستند. هدف از این پیوند، ایجاد بستری مناسب برای رشد و تقویت استخوان جدید است که بتواند از ایمپلنت دندان محکم پشتیبانی کند.
تأثیر این جراحی در کاشت ایمپلنت به این صورت است که با افزایش حجم و ارتفاع استخوان در ناحیه موردنظر، امکان قراردادن ایمپلنت‌هایی با طول و قطر مناسب فراهم می‌شود. این امر به بهبود پایداری و موفقیت طولانی‌مدت ایمپلنت‌ها کمک می‌کند و احتمال شکست آن‌ها را کاهش می‌دهد.
مطالعات نشان داده‌اند که لیفت سینوس می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی نرخ موفقیت ایمپلنت‌های دندانی را در فک بالایی افزایش دهد به‌خصوص در بیمارانی که به‌دلیل تحلیل استخوان، با چالش‌های بیشتری مواجه هستند؛ اما این روش مانند هر جراحی دیگری با عوارضی همراه است که شامل عفونت، پارگی غشای سینوس و سایر مشکلات مرتبط با جراحی هستند.
ایمپلنت یک روزه چیست؟
ایمپلنت یک روزه به فرایندی گفته می‌شود که در آن، ایمپلنت دندان و پروتز موقت در یک جلسه درمانی قرار داده می‌شوند. مزایای این روش شامل صرفه‌جویی در زمان، کاهش تعداد جلسات درمانی و بهبود سریع‌تر بافت‌های لثه است. ایمپلنت‌های یک روزه به‌دلیل استفاده از تکنیک‌های پیشرفته، امکان اتصال بهتر ایمپلنت به استخوان را فراهم می‌کنند و خطر تحلیل لثه‌ها را کاهش می‌دهند.
تفاوت ایمپلنت ارزان‌قیمت و ایمپلنت گران در چیست؟
تفاوت اصلی بین ایمپلنت‌های ارزان‌قیمت و گران‌قیمت در چندین عامل مختلف نهفته است:
- ایمپلنت‌های گران قیمت معمولاً از مواد با کیفیت بالاتر مانند تیتانیوم خالص یا آلیاژهای تیتانیوم با پوشش‌های خاص ساخته می‌شوند که دوام و پایداری بیشتری دارند.
- ایمپلنت‌های گران قیمت معمولاً با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته‌تری ساخته می‌شوند که شامل دستگاه‌های CNC پیشرفته هستند.
- ایمپلنت‌های گران‌قیمت بهتر طراحی می‌شوند و زمان بهبودی آن‌ها کمتر است.
سخن پایانی
ایمپلنت دندان به‌عنوان یک راهکار مؤثر و بلندمدت برای بهبود کیفیت زندگی افرادی که دندان‌های خود را ازدست داده‌اند، شناخته می‌شوند و به‌دلیل مزایای متعدد از جمله بهبود توانایی جویدن و ظاهر افراد در دندانپزشکی مدرن بسیار موردتوجه قرار گرفته‌اند. تحقیقات نشان می‌دهد که نرخ موفقیت ایمپلنت‌ها بسیار بالا است و این روش، یک گزینه قابل‌اعتماد برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته به شمار می‌آید. این روش درمانی مدرن در کلینیک دندانپزشکی دنیز نیلی با پیشرفته‌تر تجهیزات و توسط دندانپزشکان متبحر انجام می‌شود.